budowa

Szanowny Użytkowniku,

Zanim zaakceptujesz pliki "cookies" lub zamkniesz to okno, prosimy Cię o zapoznanie się z poniższymi informacjami. Prosimy o dobrowolne wyrażenie zgody na przetwarzanie Twoich danych osobowych przez naszych partnerów biznesowych oraz udostępniamy informacje dotyczące plików "cookies" oraz przetwarzania Twoich danych osobowych. Poprzez kliknięcie przycisku "Akceptuję wszystkie" wyrażasz zgodę na przedstawione poniżej warunki. Masz również możliwość odmówienia zgody lub ograniczenia jej zakresu.

1. Wyrażenie Zgody.

Jeśli wyrażasz zgodę na przetwarzanie Twoich danych osobowych przez naszych Zaufanych Partnerów, które udostępniasz w historii przeglądania stron internetowych i aplikacji w celach marketingowych (obejmujących zautomatyzowaną analizę Twojej aktywności na stronach internetowych i aplikacjach w celu określenia Twoich potencjalnych zainteresowań w celu dostosowania reklamy i oferty), w tym umieszczanie znaczników internetowych (plików "cookies" itp.) na Twoich urządzeniach oraz odczytywanie takich znaczników, proszę kliknij przycisk „Akceptuję wszystkie”.

Jeśli nie chcesz wyrazić zgody lub chcesz ograniczyć jej zakres, proszę kliknij „Zarządzaj zgodami”.

Wyrażenie zgody jest całkowicie dobrowolne. Możesz zmieniać zakres zgody, w tym również wycofać ją w pełni, poprzez kliknięcie przycisku „Zarządzaj zgodami”.




Artykuł Dodaj artykuł

Polskie Normy dotyczące branży budowlanej - lipiec 2019

Zestawienie Polskich Norm dotyczących branży budowlanej - lipiec 2019

Zestawienie Polskich Norm dotyczących branży budowlanej

- lipiec 2019

 

 

PN-EN ISO 15512:2019-07 - wersja angielska

Data publikacji: 02-07-2019

Tworzywa sztuczne -- Oznaczanie zawartości wody

Zakres

W niniejszym dokumencie określono metody oznaczania zawartości wody w tworzywach sztucznych w postaci proszku, granulatu i wyrobów gotowych. Metodami tymi nie bada się absorpcji wody (kinetyki i wilgotności równowagowej) przez tworzywa sztuczne, oznaczanej według ISO 62.

Metoda A jest odpowiednia do oznaczania zawartości wody od 0,1 % z dokładnością 0,1%. Metody B, C i D są odpowiednie do oznaczania zawartości wody od 0,01% z dokładnością 0,01 %. Metoda E jest odpowiednia do oznaczania zawartości wody od 0,001 % z dokładnością 0,001%. Ustalone dokładności są granicą wykrywalności, która zależy również od maksymalnej możliwej masy próbki.

Metoda D jest odpowiednia dla poliamidu (PA), polipropylenu (PP), polietylenu (PE), żywicy epoksydowej, poli(tereftalanu etylenu) (PET), poliestru, politetrafluoroetylenu (PTFE), poli(chlorku winylu) (PVC), poli(kwasu mlekowego) (PLA), poliamidoimidu (PAI), nie jest szczególnie zalecana dla próbek, które mogą uwalniać NH3. Metody A, B, C i E są ogólnie odpowiednie dla wszystkich rodzajów tworzyw i poziomu wilgotności.

Zawartość wody jest ważnym parametrem w przetwarzaniu tworzyw i oczekuje się, że pozostanie ona poniżej poziomu określonego w normie dotyczącej odpowiedniego tworzywa.
W tym dokumencie określono sześć alternatywnych metod.

— Metoda A jest metodą ekstrakcyjną z użyciem bezwodnego metanolu. Metodę można stosować do wszystkich tworzyw sztucznych, w tym granulatów o wymiarach mniejszych niż 4 mm x 4 mm x 3 mm. Metodę można również stosować np. do prepolimerów w postaci proszku nierozpuszczalnego w metanolu.
— Metoda B1 polega na odparowaniu wody w piecu rurowym. Metodę można stosować do wszystkich tworzyw sztucznych, w tym granulatów o wymiarach mniejszych niż 4 mm x 4 mm x 3 mm.
— Metoda B2 polega na odparowaniu wody z próbki ogrzewanej w fiolce. Metodę można stosować do wszystkich tworzyw sztucznych, w tym granulatów o wymiarach mniejszych niż 4 mm x 4 mm x 3 mm.
— Metoda C jest metodą manometryczną. Zawartość wody oznacza się poprzez wzrost ciśnienia, będącego efektem odparowania wody pod próżnią. Metody tej nie stosuje się do tworzyw sztucznych zawierających związki lotne, inne niż woda, w ilościach znacznie wpływających na prężność par w temperaturze pokojowej.
— Metoda D jest metodą termokulometryczną z użyciem ogniwa z pentatlenkiem difosforu (P2O5) do wykrywania odparowanej wody. Metody nie stosuje się do próbek tworzyw sztucznych zawierających związki lotne, inne niż woda, w ilościach znacznie wpływających na prężność par w temperaturze pokojowej. To szczególnie odnosi się do związków lotnych, które mogą reagować z kwaśną powłoką, pentatlenkiem difosforu, czujnika, np. amoniak lub wszelkiego rodzaju aminy.
— Metoda E jest oparta na wodorku wapnia. Zawartość wody w próbce jest odparowywana na skutek połączenia próżni i ogrzewania. Odparowana woda reaguje z wodorkiem wapnia tworząc wodór cząsteczkowy i wodorotlenek wapnia. Wodór powoduje wzrost ciśnienia w próżni, które jest proporcjonalne do odparowanej wody.

 

PN-EN 1992-1-2:2008/A1:2019-07 - wersja angielska

Data publikacji: 02-07-2019

Eurokod 2: Projektowanie konstrukcji z betonu -- Część 1-2: Reguły ogólne -- Projektowanie z uwagi na warunki pożarowe

Zakres

Zmiany w podrozdziale 4.2.1
Zmiany w podrozdziale 5.3.3
Nowy Załącznik C

 

PN-EN ISO 6504-1:2019-07 - wersja angielska

Data publikacji: 03-07-2019

Farby i lakiery -- Oznaczanie krycia -- Część 1: Metoda Kubelki-Munka dla farb białych i o jasnych barwach

Zakres

W niniejszym dokumencie ustalono metodę oznaczania krycia (wydajności niezbędnej do uzyskania krycia 98 %) dla farb białych lub o jasnych barwach. Metoda ma zastosowanie do powłok mających składową trójchromatyczną Υ ≥ 70 i krycie > 80 %. Nie stosuje się jej do farb fluorescencyjnych lub metalicznych.

 

PN-EN ISO 3251:2019-07 - wersja angielska

Data publikacji: 03-07-2019

Farby, lakiery i tworzywa sztuczne -- Oznaczanie zawartości substancji nielotnych

Zakres

W niniejszym dokumencie ustalono metodę oznaczania zawartości substancji nielotnych, wyrażonej jako ułamek masowy, w farbach, lakierach, substancjach błonotwórczych do farb i lakierów, dyspersjach polimerów i żywicach kondensacyjnych, takich jak żywice fenolowe (rezole, roztwory nowolaków itd.).

Metoda może być również stosowana do dyspersji zawierających wypełniacze, pigmenty i inne środki pomocnicze (np. zagęszczacze, środki koalescencyjne).

UWAGA 1 Zawartość substancji nielotnych w produkcie nie jest wartością bezwzględną, lecz zależy od temperatury i czasu ogrzewania zastosowanych podczas oznaczania. W związku z tym, niniejszą metodą otrzymuje się jedynie względne, a nie rzeczywiste wartości zawartości substancji nielotnych, z uwagi na retencję rozpuszczalnika, rozkład termiczny i odparowanie składników o małej masie cząsteczkowej. Z tego powodu metoda ta jest przeznaczona głównie do badania różnych partii tego samego rodzaju produktu.

UWAGA 2 Niniejsza metoda jest odpowiednia do lateksów kauczuku syntetycznego, pod warunkiem że uwzględni się ogrzewanie w odpowiednio ustalonym czasie (w ISO 124 ustalono, że ogrzewanie trwa do momentu, gdy strata masy próbki do badań o masie 2 g w kolejnych następujących po sobie okresach grzania będzie mniejsza niż 0,5 mg).

UWAGA 3 Wewnątrzzakładowe metody oznaczania substancji nielotnych obejmują często suszenie z zastosowaniem promieniowania podczerwonego lub mikrofalowego. Znormalizowanie takich metod nie jest możliwe, ponieważ nie są one powszechnie stosowane. Kilka kompozycji polimerowych wykazuje skłonność do rozkładu podczas tego typu obróbki i dlatego otrzymuje się nieprawidłowe wyniki.

 

PN-EN 13302:2018-06 - wersja polska

Data publikacji: 03-07-2019

Asfalty i lepiszcza asfaltowe -- Oznaczanie lepkości dynamicznej lepiszczy asfaltowych lepkościomierzem obrotowym

Zakres

W niniejszym dokumencie określono metodę oznaczania lepkości dynamicznej różnych lepiszczy asfaltowych: modyfikowanych i niemodyfikowanych lepiszczy asfaltowych, emulsji asfaltowych, upłynnionych i fluksowanych lepiszczy asfaltowych, z użyciem lepkościomierza obrotowego (lepkościomierza współosiowego).

Określono znormalizowane zakresy temperatury stosowania, chociaż lepkość dynamiczna może być mierzona w innych zakresach temperatury, o ile są wymagane. Podobnie pomiary dla znormalizowanych wartości szybkości ścinania mogą być zastąpione lub uzupełnione pomiarami dla dodatkowych szybkości ścinania, o ile są wymagane.

OSTRZEŻENIE – Stosowanie niniejszego dokumentu może wiązać się z użyciem niebezpiecznych materiałów i wyposażenia oraz wykonywaniem niebezpiecznych czynności. W niniejszym dokumencie nie zostały zawarte wszystkie zagadnienia związane z bezpieczeństwem jego stosowania. Osoba stosująca procedury zawarte w niniejszym dokumencie jest odpowiedzialna za zapewnienie odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia przy pracy oraz wcześniejszego określenia ograniczeń właściwego jego zastosowania.

 

PN-EN 13480-5:2017-10/A1:2019-07 - wersja angielska

Data publikacji: 04-07-2019

Rurociągi przemysłowe metalowe -- Część 5: Kontrola i badania

Zakres

Zmodyfikowano Rozdział 2, Podrozdziały 8.2.1, 9.3.3, 9.3.4, 9.4.1, Rozdział 10 i Bibliografię.
Dodano nowy Załącznik B (informacyjny).



PN-EN 13383-2:2019-07 - wersja angielska

Data publikacji: 05-07-2019

Kamień do robót hydrotechnicznych -- Część 2: Metody badań

Zakres

Niniejsza Norma Europejska określa metody pobierania próbek i badań kruszyw naturalnych, pochodzenia sztucznego i z recyklingu, stosowanych jako kamienie do robot hydrotechnicznych. Niniejszy dokument określa metody referencyjne, które należy stosować dla badania rodzajów oraz w przypadku sporów tam, gdzie zastosowano metodę alternatywną. Dla innych celów, w szczególności dla kontroli produkcji fabrycznej, można stosować inne metody pod warunkiem, że ustalono odpowiedni stosunek roboczy z metodą badania.

 

PN-EN 12407:2019-07 - wersja angielska

Data publikacji: 05-07-2019

Metody badań kamienia naturalnego -- Badania petrograficzne

Zakres

Niniejsza Norma Europejska określa metody wykonywania technicznych opisów petrograficznych kamienia naturalnego za wyjątkiem łupkowych pokryć dachowych. Metoda badania łupkowych pokryć dachowych jest określona w normie EN 12326-2. Chociaż klasyfikacja petrograficzna niektórych rodzajów kamienia wymaga chemicznych i fizycznych metod analizy, metody te nie są opisane w niniejszej normie.

 

PN-EN 12670:2019-07 - wersja angielska

Data publikacji: 05-07-2019

Kamień naturalny -- Terminologia

Zakres

Niniejsza Norma Europejska określa zalecaną terminologię obejmującą terminy naukowe i techniczne, metody badań, produkty oraz klasyfikację kamieni naturalnych. Niniejszy dokument nie obejmuje łupkowych pokryć dachowych; w sprawie łupkowych pokryć dachowych patrz normy EN 12326-1 i EN 12326-2.

 

PN-EN 1859+A1:2013-09 - wersja polska

Data publikacji: 09-07-2019

Kominy -- Kominy metalowe -- Metody badań

Zakres

W niniejszej Normie Europejskiej opisano metody badań metalowych wyrobów kominowych.

 

PN-EN 13399:2017-12 - wersja polska

Data publikacji: 15-07-2019

Asfalty i lepiszcza asfaltowe -- Oznaczanie stabilności podczas magazynowania asfaltów modyfikowanych

Zakres

W niniejszej Normie Europejskiej określono metodę pomiaru stabilności podczas magazynowania asfaltów modyfikowanych w wysokich temperaturach.

UWAGA Wiadomo, że asfalt modyfikowany, a szczególnie asfalt modyfikowany polimerami, który składa się głównie z asfaltu i co najmniej jednego dodatku, w pewnych warunkach może ulec rozwarstwieniu.

OSTRZEŻENIE ― Stosowanie niniejszej Normy Europejskiej może być związane z użyciem niebezpiecznych materiałów i wyposażenia oraz wykonywaniem niebezpiecznych czynności. W niniejszej Normie Europejskiej nie zostały ujęte wszystkie zagadnienia związane z bezpieczeństwem jej stosowania. Użytkownik niniejszej Normy Europejskiej jest odpowiedzialny za dobranie odpowiednich przepisów związanych z bezpieczeństwem pracy i ochroną zdrowia oraz za sprawdzenie, przed zastosowaniem normy, dotrzymania ograniczeń regulowanych tymi przepisami.

 

PN-EN ISO 9514:2019-07 - wersja angielska

Data publikacji: 15-07-2019

Farby i lakiery -- Oznaczanie przydatności do stosowania wieloskładnikowych systemów powłokowych -- Przygotowanie i kondycjonowanie próbek oraz wytyczne do badań

Zakres

W niniejszym dokumencie ustalono, dla znormalizowanych warunków, sposób przygotowania i przechowywania próbki wieloskładnikowego systemu powłokowego, a następnie oceny jego przydatności do stosowania przez pomiar określonej(-ych) właściwości.

W przypadku systemów reaktywnych utwardzających się w krótkim czasie, np. 3 h, granica przydatności do stosowania znajduje się tak blisko punktu żelowania, że wymaga to badania tej szczególnej właściwości wg ISO 2535.

Badanie może być wykonane albo jako próba wytrzymuje/nie wytrzymuje, przez oznaczenie określonej ( ych) właściwości po ustalonym czasie, albo jako oznaczenie przydatności do stosowania, przez powtarzanie oznaczeń w odpowiednich odstępach czasu.

Niniejszy dokument nie jest przeznaczony do kontroli in situ produktów podczas ich stosowania. Jest przeznaczony do oznaczania w laboratorium "przydatności do stosowania".
Wartość przydatności do stosowania uzyskana niniejszą metodą badania może podlegać zmianom wprowadzonym przez dostawców ze względów praktycznych (np. temperatura zapoczątkowania reakcji) przy udzielaniu porad użytkownikom i wówczas zaleca się nazywanie jej „praktyczną przydatnością do stosowania”.

 

PN-EN ISO 10077-1:2017-10 - wersja polsk

 

Data publikacji: 17-07-2019

Cieplne właściwości użytkowe okien, drzwi i żaluzji -- Obliczanie współczynnika przenikania ciepła -- Część 1: Postanowienia ogólne

Zakres

W niniejszym dokumencie określono metody obliczania współczynnika przenikania ciepła okien i drzwi dla pieszych, które składają się z płyt przeszklonych i/lub płyt nieprzezroczystych zamocowanych w ramie, z żaluzjami lub bez żaluzji.

Niniejszy dokument ma zastosowanie do:
— różnych typów oszklenia (szkło lub tworzywo sztuczne; oszklenie jednoszybowe lub wieloszybowe;
z powłokami o niskiej emisyjności lub bez powłok i z przestrzeniami wypełnionymi powietrzem lub innymi gazami);
— płyt nieprzezroczystych w obrębie okna lub drzwi;
— różnych typów ram (drewnianych; z tworzywa sztucznego; metalowych z przekładką cieplną lub bez przekładki; ram metalowych z punktowymi połączeniami metalowymi lub dowolnych kombinacji materiałów);
— w stosownych wypadkach, do dodatkowego oporu cieplnego występującego w różnych typach żaluzji zamkniętych lub rolet zewnętrznych, w zależności od przepuszczalności powietrza.

Współczynnik przenikania ciepła okien dachowych i innych okien uchylnych można obliczać zgodnie z niniejszym dokumentem, pod warunkiem że współczynnik przenikania ciepła przekrojów ich ram określa się na podstawie pomiaru lub obliczenia komputerowego.

Wartości orientacyjne dla oszklenia, ram i żaluzji podano w załącznikach. Efektów mostków cieplnych przy przyldze lub przy połączeniu między ramą okna czy drzwi a pozostałą obudową budynku nie uwzględniono w obliczeniach.

Obliczenie nie uwzględnia:
— efektów promieniowania słonecznego (patrz normy w modułach M2-8),
— przenoszenia ciepła spowodowanego wyciekiem powietrza (patrz normy w modułach M2-6),
— obliczenia kondensacji,
— wentylacji przestrzeni powietrznych w oknach skrzynkowych i zespolonych, ani
— części otaczających wykusz okna.

Niniejszy dokument nie ma zastosowania do:
— ścian osłonowych i innego oszklenia budowlanego (patrz inne normy w modułach M2-5),
— bram i wrót przemysłowych, komercyjnych i garażowych.
UWAGA W Tablicy 1, we Wprowadzeniu, podano względną pozycję niniejszego dokumentu w zestawie norm EPB, w kontekście modułowej struktury określonej w ISO 52000-1.

 

PN-EN ISO 10123:2019-07 - wersja angielska

Data publikacji: 19-07-2019

Kleje -- Oznaczanie wytrzymałości na ścinanie dla klejów anaerobowych, z zastosowaniem próbek typu trzpień-pierścień

Zakres

W niniejszej Normie Międzynarodowej podano metodę oznaczania wytrzymałości na ścinanie w odniesieniu do ciekłych klejów anaerobowych stosowanych do zabezpieczania połączeń cylindrycznych typu trzpień-pierścień lub do zabezpieczania i uszczelniania połączeń gwintowych.

Metoda może być również stosowana w odniesieniu do innych klejów.

Metoda ta może być wykorzystana w rankingu i kontroli jakości klejów. Wyniki niekoniecznie odzwierciedlają właściwości użytkowe materiałów w praktycznym stosowaniu, a dane liczbowe uzyskane w tej metodzie nie są odpowiednie do wykorzystania przy projektowaniu.

UWAGA Dane liczbowe do projektowania mogą być uzyskane z badań materiałów i układów zastosowanych w rzeczywistej konstrukcji.

 

PN-EN ISO 1518-1:2019-07 - wersja angielska

Data publikacji: 19-07-2019

Farby i lakiery -- Oznaczanie odporności na zarysowanie -- Część 1: Metoda stałego obciążenia

Zakres

W niniejszym dokumencie ustalono metodę oznaczania, w określonych warunkach, odporności pojedynczej powłoki lub systemu powłokowego z farb, lakierów lub produktów podobnych na zarysowanie za pomocą igły zarysowującej, obciążonej ustaloną w badaniu siłą. Igłą zarysowuje się powłokę do podłoża, z wyjątkiem systemu powłokowego, w przypadku którego można zarysowywać powłokę do podłoża lub do powłoki międzywarstwowej.

Opisana metoda może być przeprowadzona
a) albo jako próba "wytrzymuje/nie wytrzymuje", poprzez badanie z zastosowaniem określonego pojedynczego obciążenia igły zarysowującej, w celu oceny zgodności z określoną specyfikacją; albo
b) jako próba oceniająca poprzez zastosowanie wzrastającego obciążenia igły, w celu określenia najmniejszego obciążenia, przy którym zachodzi zarysowanie powłoki.

UWAGA Ani w niniejszym dokumencie, ani w ISO 1518-2 nie ustalono metody z zastosowaniem zakrzywionego rylca, którą ustalono w ISO 12137. Wybór między tymi trzema metodami będzie zależał od indywidualnego problemu występującego w praktyce.

 

PN-EN ISO 1518-2:2019-07 - wersja angielska

Data publikacji: 19-07-2019

Farby i lakiery -- Oznaczanie odporności na zarysowanie -- Część 2: Metoda zmiennego obciążenia

Zakres

W niniejszym dokumencie ustalono metodę, z zastosowaniem spiczastego rylca z wzrastającym w sposób ciągły obciążeniem, oznaczania odporności na zarysowanie pojedynczej powłoki z farby, lakieru lub podobnego produktu, lub nawierzchniowej powłoki systemu powłokowego.

Stwierdzono, że niniejsza metoda jest przydatna do porównywania odporności na zarysowanie różnych powłok. Jest ona najbardziej przydatna do przeprowadzenia porównawczej oceny serii pomalowanych płytek wykazujących istotne różnice w odporności na zarysowanie.

UWAGA Ani w niniejszym dokumencie, ani w ISO 1518-1 nie ustalono metody z zastosowaniem zakrzywionego rylca, którą ustalono w ISO 12137. Wybór między tymi trzema metodami będzie zależał od indywidualnego problemu występującego w praktyce.

 

PN-EN ISO 16890-1:2017-01 - wersja polska

Data publikacji: 22-07-2019

Przeciwpyłowe filtry powietrza do wentylacji ogólnej -- Część 1: Specyfikacje techniczne, wymagania i system klasyfikacji określony na podstawie skuteczności filtracji cząstek pyłu (ePM)

Zakres

W niniejszej części ISO 16890 określono system klasyfikacji filtrów powietrza do wentylacji ogólnej oparty na podstawie skuteczności filtracji cząstek pyłu (PM). Zamieszczono również przegląd metod badania i określono ogólne wymagania dotyczące oceny i znakowania filtrów, a także dokumentowania wyników badań. Norma jest przeznaczona do stosowania w powiązaniu z ISO 16890-2, ISO 16890-3 i ISO 16890-4.

Metoda badania opisana w niniejszej części ISO 16890 ma zastosowanie do strumienia objętości powietrza w zakresie między 0,25 m3/s (900 m3/h, 530/stóp3 min) do 1,5 m3/s (5 400 m3/h, 3 178 stóp3/min), w odniesieniu do stanowiska do badań o nominalnych wymiarach powierzchni czołowej 610 × 610 mm (24 cale x 24 cale).

ISO 16890 (wszystkie części) odnosi się do elementów filtrów przeciwpyłowych, filtrów do wentylacji ogólnej, o skuteczności ePM1 równej 99 % lub mniejszej, podczas badania zgodnie z procedurami określonymi w ISO 16890-1, ISO 16890-2, ISO 16890-3 i ISO 16890-4. Elementy filtrów do oczyszczania powietrza o wyższej skuteczności początkowej ocenia się za pomocą innych stosownych metod badania (patrz ISO 29463-1, ISO 29463-2, ISO 29463-3, ISO 29463-4 i ISO 29463-5).

W zakres niniejszej części ISO 16890 nie wchodzą elementy filtrów stosowane w przenośnych urządzeniach do oczyszczania powietrza w pomieszczeniach.

Wyników właściwości użytkowych uzyskanych zgodnie z ISO 16890 (wszystkie części) nie można wykorzystywać do ilościowego przewidywania właściwości użytkowych elementów filtrów powietrza w odniesieniu do skuteczności i czasu życia. Inne czynniki wpływające na właściwości użytkowe, które należy wziąć pod uwagę, opisano w Załączniku A.

 

PN-EN 15269-1:2019-07 - wersja angielska

Data publikacji: 25-07-2019

Rozszerzone zastosowanie wyników badań odporności ogniowej i/lub dymoszczelności zespołów drzwiowych, żaluzjowych i otwieralnych okien, łącznie z ich elementami okuć budowlanych -- Część 1: Wymagania ogólne

Zakres

W niniejszym dokumencie określono ogólne zasady rozszerzonego zastosowania wyników badań uzyskanych przez zespoły drzwiowe o określonej odporności ogniowej i zespoły drzwiowe o określonej dymoszczelności, np. drzwi, bramy, ruchome kurtyny elastyczne i otwieralne okna typów wymienionych powyżej we Wstępie, zbadanych według EN 1634-1 i/lub EN 1634-3.

Dokument niniejszy podaje ogólne zasady, które powinny być zastosowane w powiązaniu z właściwą częścią EN 15269 w zależności od szczególnego typu ocenianego wyrobu.

 

PN-EN 12350-1:2019-07 - wersja angielska

Data publikacji: 25-07-2019

Badania mieszanki betonowej -- Część 1: Pobieranie próbek i uniwersalna aparatura

Zakres

W niniejszym dokumencie określono dwie metody pobierania próbek mieszanki betonowej: pobieranie próbki złożonej oraz pobieranie próbki punktowej.

UWAGA 1 Wymagania dotyczące powtórnego mieszania mieszanki przed jej badaniami lub przed wykonaniem próbek kontrolnych podano w odpowiednich normach.

Jeżeli mieszanie i pobieranie próbek mieszanki odbywa się w laboratorium, mogą być wymagane inne procedury.

UWAGA 2 W tym przypadku stosuje się Rozdział 6, g).

Dodatkowo, niniejsza norma wymienia wspólną aparaturę opisaną w dwóch lub więcej normach serii EN 12350 i EN 12390-2.

 

PN-EN 12390-2:2019-07 - wersja angielska

Data publikacji: 25-07-2019

Badania betonu -- Część 2: Wykonywanie i pielęgnacja próbek do badań wytrzymałościowych

Zakres

W niniejszej dokumencie określono metody wykonywania i pielęgnacji próbek do badań wytrzymałościowych. Norma obejmuje przygotowanie i napełnianie form, zagęszczanie mieszanki, wyrównywanie powierzchni, pielęgnację próbek do badań i ich transportowanie

UWAGA Niniejszy dokument może być stosowany przy wykonywaniu i pielęgnacji próbek innymi metodami.

 

PN-EN 13381-7:2019-07 - wersja angielska

Data publikacji: 25-07-2019

Metody badań w celu ustalania wpływu zabezpieczeń na odporność ogniową elementów konstrukcyjnych -- Część 7: Zabezpieczenia elementów drewnianych

Zakres

Niniejszy dokument określa metody badań, do wyznaczania wpływu zestawów zabezpieczeń ogniochronnych na odporność ogniową drewnianych elementów konstrukcyjnych.

Takie zestawy zabezpieczeń ogniochronnych obejmują okładziny, natryskowe zabezpieczenia ogniochronne i powłoki reaktywne.

Metoda ma zastosowanie do wszystkich zestawów zabezpieczeń ogniochronnych stosowanych do zabezpieczania drewnianych elementów konstrukcyjnych. Mogą być one mocowane bezpośrednio, całkowicie lub częściowo, do drewnianego elementu konstrukcyjnego i mogą obejmować szczelinę powietrzną pomiędzy zestawem zabezpieczenia ogniochronnego i drewnianym elementem konstrukcyjnym jako integralną część jego projektu.

Ocena konstrukcji drewnianych zabezpieczonych poziomymi lub pionowymi membranami zabezpieczającymi jest przedmiotem odpowiednio EN 13381-1 lub EN 13381-2.

Metoda badania ma zastosowanie do wyznaczania wpływu zestawów zabezpieczeń ogniochronnych na odporność ogniową nośnych drewnianych elementów konstrukcyjnych włączając w to stropy, dachy, ściany, belki i słupy.

Niniejszy dokument zawiera metodę badania, które należy przeprowadzić, aby wyznaczyć zdolność zestawu zabezpieczenia ogniochronnego przy określonej grubości do opóźnienia przyrostu temperatury w przekroju drewnianego elementu konstrukcyjnego, aby wyznaczyć zdolność zestawu zabezpieczenia ogniochronnego przy określonej grubości do pozostania spójnym i zamocowanym do drewnianego elementu konstrukcyjnego oraz aby dostarczyć danych do wyznaczenia szybkości zwęglania zabezpieczonego, badanego elementu konstrukcyjnego poddanego oddziaływaniu według standardowej krzywej temperatura/czas, zgodnie z procedurami w niej zdefiniowanymi. Niniejszy dokument nie jest odpowiedni do klasyfikowania badanego zespołu według EN 13501-2.

Metoda badania polegająca na poddaniu reaktywnego materiału zabezpieczającego oddziaływaniu według krzywej tlenia oraz szczególne okoliczności takiego badania zostały opisane w Załączniku G.

Metodologia badania ogniowego przewiduje zebranie danych i prezentację danych, które mogą być wykorzystane jako bezpośrednie dane wejściowe do obliczeń odporności ogniowej drewnianych elementów konstrukcyjnych zgodnie z procedurami podanymi w EN 1995-1-2.
Opis powiązania niniejszej metody badania i oceny otrzymanych stąd wyników z EN 1995-1-2 oraz wytyczne stosowania niniejszej metody badania zgodnie z tą normą podano w Załączniku B.

Niniejszy dokument zawiera także metodę oceny, która wskazuje zalecany sposób wykonania analizy danych i podaje wytyczne do procedur, przy pomocy których zaleca się przeprowadzenie interpolacji.

Zdefiniowano granice akceptacji wyników oceny uzyskiwanych na podstawie badania ogniowego, wraz z bezpośrednim zastosowaniem wyników do różnych konstrukcji drewnianych, przy określonej grubości i sposobie zamocowania zastosowanego badanego zestawu zabezpieczenia ogniochronnego.

 

PN-EN 13480-1:2017-10/A1:2019-07 - wersja angielska

Data publikacji: 30-07-2019

Rurociągi przemysłowe metalowe -- Część 1: Postanowienia ogólne

Zakres

Zmodyfikowano Rozdział 2 i 3.

Dodano nowy Rozdział 7.

 

PN-EN 12350-2:2019-07 - wersja angielska

Data publikacji: 30-07-2019

Badania mieszanki betonowej -- Część 2: Badanie konsystencji metodą opadu stożka

Zakres

W niniejszym dokumencie określono metodę oznaczania konsystencji mieszanki betonowej na podstawie badania opadu stożka.

Metoda opadu stożka jest czuła na zmiany konsystencji mieszanki betonowej, które odpowiadają opadowi stożka w granicach od 10 mm do 210 mm. Poza tym przedziałem, pomiar opadu stożka może okazać się niemiarodajny i zaleca się wzięcie pod uwagę innych metod oznaczania konsystencji.

W przypadku gdy opad stożka podlega dalszym zmianom w czasie dłuższym niż 1 min od momentu zdjęcia formy, pomiar konsystencji metodą opadu stożka jest niemiarodajny.

Badanie jest niemiarodajne, gdy deklarowana wartość D największego wymiaru ziarna kruszywa w betonie (Dmax) jest większa niż 40 mm.

 

PN-EN 12350-3:2019-07 - wersja angielska

Data publikacji: 30-07-2019

Badania mieszanki betonowej -- Część 3: Badania konsystencji metodą Vebe

Zakres

W niniejszym dokumencie określono metodę oznaczania konsystencji mieszanki betonowej za pomocą aparatu Vebe.

Metody tej nie można stosować w odniesieniu do próbek z deklarowaną wartością D kruszywa o maksymalnym wymiarze ziarna przekraczającym (Dmax) 63 mm.

Jeżeli czas pomiaru jest krótszy niż 5 s lub dłuższy niż 30 s, badanie konsystencji metodą Vebe jest niemiarodajne

 

PN-EN 12390-3:2019-07 - wersja angielska

Data publikacji: 30-07-2019

Badania betonu -- Część 3: Wytrzymałość na ściskanie próbek do badań

Zakres

W niniejszym dokumencie określono metodę oznaczania wytrzymałości na ściskanie próbek stwardniałego betonu

 

PN-EN 13480-6:2017-10/A1:2019-07 - wersja angielska

Data publikacji: 30-07-2019

Rurociągi przemysłowe metalowe -- Część 6: Wymagania dodatkowe dla rurociągów podziemnych

Zakres

Zmodyfikowano Podrozdziały 5.2.4, A.3.2.2, A.3.2.3, A.3.2.5.1, A.3.3.2, A.3.5.6.2 oraz Załącznik ZA.

 

PN-EN ISO 16283-1:2014-05/A1:2018-02 - wersja polska

Data publikacji: 30-07-2019

Akustyka -- Pomiary terenowe izolacyjności akustycznej w budynkach i izolacyjności akustycznej elementów budowlanych -- Część 1: Izolacyjność od dźwięków powietrznych

Zakres

Uzupełnienie w 3.14, zmiany w: 4.1 i 4.2, w 8.2.1; 8.5; 8.5.1; 8.5.2; 9.2 oraz Rysunkach D.1 od a) do i), k), m) i n), w Rysunkach E.1 od a) do o) i Bibliografii.

 

PN-EN ISO 2431:2019-07 - wersja angielska

Data publikacji: 30-07-2019

Farby i lakiery -- Oznaczanie czasu wypływu za pomocą kubków wypływowych

Zakres

W niniejszym dokumencie ustalono metodę oznaczania czasu wypływu farb, lakierów i podobnych produktów, którą można stosować do sprawdzania konsystencji.

Ustalono cztery kubki wypływowe o podobnych wymiarach, ale o średnicach otworu 3 mm, 4 mm, 5 mm i 6 mm. Podano dwie metody sprawdzania kubków wypływowych pod względem zużycia i uszkodzenia (patrz Załącznik A).

Niniejszy dokument nie dotyczy kubków wypływowych z wymiennymi dyszami, ponieważ nie są możliwe do spełnienia dokładne tolerancje dotyczące doprowadzenia badanego materiału do dyszy.

Niniejszy dokument nie dotyczy również powszechnie używanych zanurzeniowych kubków wypływowych.

UWAGA Ponieważ tolerancje dla takich kubków wypływowych są większe niż dla kubków wypływowych określonych w niniejszym dokumencie, wyniki oznaczania czasu wypływu za pomocą zanurzeniowych kubków wypływowych są mniej dokładne niż wyniki otrzymane za pomocą kubków wypływowych ustalonych w niniejszym dokumencie (patrz Rozdział 9).

Metoda ustalona w niniejszym dokumencie ogranicza się do badania materiałów, dla których może być jednoznacznie określony punkt przerwania wypływu z otworu kubka wypływowego. Punkt ten jest trudny do określenia i odtworzenia dla materiałów o czasach wypływu bliskich górnej granicy zakresu pomiarowego (100 s) ze względu na spowalnianie wypływu.

 

PN-EN 13384-1+A1:2019-07 - wersja angielska

Data publikacji: 31-07-2019

Kominy -- Metody obliczeń cieplnych i przepływowych -- Część 1: Kominy z podłączonym jednym urządzeniem grzewczym

Zakres

Niniejsza Norma Europejska dotyczy metody obliczeń dynamicznych właściwości cieplnych i przepływowych dla kominów obsługujących jedno urządzenie do spalania.

Metody przedstawione w części niniejszej Normy Europejskiej mają zastosowanie do kominów pracujących w podciśnieniu lub w nadciśnieniu w warunkach działania spalin mokrych lub suchych. Odnosi się ona do kominów z urządzeniami do spalania używającymi różnych paliw pod warunkiem znajomości właściwości spalin niezbędnych do wykonania obliczeń.

Metody przedstawione w części niniejszej Normy Europejskiej mają zastosowanie do kominów z jednym przyłączem, do którego jest podłączone jedno palenisko.

Metody przedstawione w części 2 niniejszej Normy Europejskiej mają zastosowanie do kominów z wieloma przyłączami oraz jednym przyłączem do którego jest podłączonych wiele urządzeń.

Część 3 podaje metody służące do opracowania wykresów i tabel dla kominów obsługujących jedno urządzenie do spalania.

 

PN-EN 13384-2+A1:2019-07 - wersja angielska

Data publikacji: 31-07-2019

Kominy -- Metody obliczeń cieplnych i przepływowych -- Część 2: Kominy z podłączonymi wieloma urządzeniami grzewczymi

Zakres

Niniejsza część normy EN 13384 określa metody obliczeń właściwości cieplnych i przepływowych kominów obsługujących więcej niż jedno urządzenie do spalania.

Niniejsza część normy EN 13384 obejmuje dwa następujące przypadki:

a) w przypadku kiedy przewód kominowy jest podłączony do więcej niż jednego urządzenia lub kilku urządzeń w układzie z wieloma wlotami,
lub
b) w przypadku kiedy przewód kominowy jest podłączony do więcej niż jednego urządzenia w układzie kaskadowym.

Przypadek układu kaskadowego z wieloma podłączeniami opisany jest przypadkiem a).

Niniejsza część normy EN 13384 dotyczy kominów pracujących w podciśnieniu (lub gdy w podłączonym przewodzie kominowym może występować nadciśnienie) oraz kominów działających w warunkach nadciśnienia, a także kominów które obsługują urządzenia do spalania dla paliw płynnych, gazowych i stałych.

Niniejsza część normy EN 13384 nie ma zastosowania do:

— kominów o różnym oporze cieplnym lub różnych przekrojach poprzecznych w różnych elementach komina. Niniejsza część normy nie ma zastosowania do obliczania bilansu energii;
— kominów z otwartymi paleniskami np. kominów otwartych kominków lub wlotów kominów, które zasadniczo mają na celu otwarcie przewodu do pomieszczeń;
— kominów obsługujących różne rodzaje urządzeń do spalania z ciągiem naturalnym, wspomaganym wentylatorem, ciągu wymuszonym lub z silnikiem spalinowym. Paleniska z ciągiem wspomaganym wentylatorem z kanałem wyciągowym pomiędzy wentylatorem a kominem są traktowane jako urządzenia z ciągiem naturalnym;
— kominów z wieloma wlotami z więcej niż 5 kondygnacji (nie ma zastosowania do bilansowania przewodów kominowych);
— kominów obsługujących urządzenia do spalania z dopływem powietrza poprzez otwory wentylacyjne lub kanały powietrzne, które nie są zainstalowane w tej samej strefie ciśnieniowej dopływu powietrza (np. w tej samej części budynku).

W przypadku kominów pracujących w nadciśnieniu niniejsza część normy ma zastosowanie wyłącznie wtedy, gdy jakiekolwiek nie działające urządzenie do spalania może być właściwie zamknięte, aby uniemożliwić zwrotny przepływ spalin.

 

 


Zestawienie zostało opracowane przez Redakcję Budownictwo.org/Budowa.org
na podstawie ogólnodostępnych informacji publikowanych przez PKN