Rozwój technologii wytwarzania ceramicznych okładzin gresowych umożliwił produkcję płytek okładzinowych o dużych wymiarach. Eleganckie płyty wielkoformatowe zyskują na popularności jako wykończenie powierzchni nie tylko w salonach, kuchniach czy łazienkach, ale w szczególności w zastosowaniach zewnętrznych. „Wielki format” coraz częściej gości na polskich tarasach i balkonach. Trend ten prawdopodobnie potwierdzą najbliższe letnie miesiące, podczas których wielu inwestorów zdecyduje się na aranżację lub renowację przestrzeni wokół domu.

Plyty wielokoformatowe na tarasie, fot. Sopro

Okładziny o dużych formatach, choć pożądane, stanowią test umiejętności i podejścia do pracy wykonawców. Specyficzne aspekty związane z ich dużym wymiarem, proporcjonalnie małą ilością fug, właściwościami fizycznymi gresu sprawiają, że tego typu okładziny w zastosowaniach zewnętrznych wymagają odpowiedzialnego i profesjonalnego podejścia.

Projektant, Inwestor i wykonawca muszą mieć świadomość, że trwałość okładziny wielkoformatowej na tarasach i balkonach uzależniona jest także od warstw znajdujących się pod nią. Warstwy te muszą być zaprojektowane i wykonane z uwzględnieniem wszystkich okoliczności związanych z konkretnym przypadkiem, tak aby stanowiły niezawodny system.

Jakość i efekt końcowy prac prowadzonych na zewnątrz uzależniony jest chociażby od warunków pogodowych. - Realia klimatyczne w naszym regionie ograniczają czas wykonywania prac na tarasach i balkonach do kilku miesięcy w roku tj. od pory późno wiosennej do wczesno jesiennej. Jednak i w tym okresie warunki pogodowe często nie sprzyjają prowadzeniu prac. Poza częstymi opadami deszczu i wysokimi temperaturami, które utrudniają wykonywanie robót, charakterystyczne dla naszego regionu klimatycznego są także gwałtowne i duże zmiany temperatury w cyklu dobowym. Nierzadko różnice temperatur między nocą a dniem przekraczają 50°C (kiedy w nocy panuje przymrozek, a w ciągu dnia słońce rozgrzewa powierzchnię tarasu, zwłaszcza ciemną okładzinę). W takich okolicznościach dochodzi do bardzo wysokich naprężeń pomiędzy warstwami o różnej rozszerzalności termicznej, tworzących cały układ tarasu czy balkonu, a to destrukcyjnie wpływa na mocowanie niestarannie przyklejonej okładziny, czy też na zaprawę klejową lub jastrych o niewłaściwych parametrach – tłumaczy Aleksandra Koziorowska, Product Manager firmy Sopro – producenta profesjonalnych, systemowych rozwiązań z zakresu chemii budowlanej.

Idea, jaką powinni kierować się inwestorzy i wykonawcy, aby sprostać wszystkim przeciwnościom i móc cieszyć się pięknem tarasu lub balkonu przez długie lata, to optymalne uproszczenie konstrukcji systemu i wykorzystanie niezawodnych produktów chemii budowlanej.

Przedstawiamy najważniejsze zasady montażu okładzin wielkoformatowych na zewnątrz.

Przygotowanie podłoża

Przed przystąpieniem do prac należy dokładnie ocenić stan podłoża. Przede wszystkim ważne jest by było nośne, trwałe i oczyszczone.Niezbędne jest ukształtowanie spadku podłoża o nachyleniu minimum 1,5%. Do tego celu najlepiej nadaje się szybkowiążąca zaprawa wyrównująca Sopro RAM 3^®, ponieważ kolejne warstwy mogą być naniesione już po kilku godzinach, co przy presji pogorszenia się warunków pogodowych jest niezwykle cenne – wyjaśnia Aleksandra Koziorowska. Na tym etapie należy również zaplanować rozmieszczenie na obrzeżach tarasu obróbek blacharskich np. okapników Sopro OB lub profili Sopro PT. Tak wykonany system będzie odpowiedzialny za odprowadzanie wody z powierzchni tarasu – dodaje.

Hydroizolacja - niezbędny element systemu tarasowego i balkonowego

uszczelnienie powierzchni za pomoca maty odcinajaco uszczelniajacej fot. sopro

Do zabezpieczenia podłoża przed wnikaniem wody i wilgoci stosuje się uszczelnienia zespolone, nakładane w co najmniej 2 cyklach roboczych i o łącznej grubości co najmniej 2 mm. Takie uszczelnienie jest najbardziej efektywną metodą ochrony podłoża przed wodą i wilgocią, ponieważ płytki i fugi nie można traktować jako szczelnych dla wody. Dodatkowo elastyczność uszczelnienia zespolonego wpływa na redukcję naprężeń i zmniejsza ryzyko pękania okładzin. – W tym przypadku doskonale sprawdzi się elastyczna, cementowa zaprawa uszczelniająca Sopro DSF^® 523. Zaprawa jest łatwa w zastosowaniu – można nanosić ją przy pomocy szpachli, wałka albo metodą natryskową. Podczas nakładania pierwszej warstwy wklejamy taśmy uszczelniające (np. Sopro DBF 638) na styku ścian z posadzką oraz w miejscach dylatacji. Po wyschnięciu pierwszej warstwy, nakładamy drugą, pamiętając by końcowa grubość uszczelnienia po wyschnięciu wynosiła min. 2 mm – tłumaczy Aleksandra Koziorowska. – Firma Sopro w swojej szerokiej ofercie posiada obok klasycznych, cementowych elastycznych zapraw uszczelniających – np.: Sopro DSF^® 523 lub szybkowiążącej Sopro TDS 823, także „szybkie uszczelnienia zespolone” , czyli najwyższej jakości maty uszczelniające Sopro AEB^® Plus 639, dedykowane specjalnie dla wielkoformatowych okładzin zewnętrznych. Dzięki specjalnej warstwie kompensującej naprężenia na matach Sopro AEB^® Plus 639 można przyklejać okładziny o długości krawędzi nawet do 1 m.b. i powierzchni do 1,0 m2 za pomocą wysokoelastycznej zaprawy klejowej Sopro MegaFlex S2. Wykonanie wszystkich połączeń systemowych taśmą Sopro AEB^® 641 klejoną na kleju montażowym Sopro Racofix^® RMK 818 daje szczelność od razu po jej ułożeniu – dodaje ekspert Sopro.

Klejenie

Do przyklejania okładziny można przystąpić po całkowitym związaniu zaprawy uszczelniającej lub po ułożeniu mat Sopro AEB^® Plus. Nanoszenie zaprawy klejowej należy wykonywać w taki sposób, aby wyeliminować występowanie pustek powietrznych, w których mogłaby gromadzić się woda. Można to osiągnąć przyklejając płytki „metodą kombinowaną”, czyli nanosząc na spód płyty warstwę kontaktową zaprawy klejowej, a na podłoże warstwę grzebieniową. Przy układaniu okładzin wielkoformatowych szczególnie ważny jest dobór odpowiedniej zaprawy klejowej – powinna się ona charakteryzować podwyższoną przyczepnością (C2) oraz wysoką zdolnością do przenoszenia odkształceń poprzecznych (klasa co najmniej S1, jednak z większości przypadków zalecane jest użycie kleju klasy S2). Klejenie okładzin wielkoformatowych najkorzystniej jest wykonać na wysokoelastycznych zaprawach półpłynnych, 2-komponentowych.

– Najlepszą zaprawą tego typu jest dwukomponentowa, cementowa, wysokoelastyczna, cienkowarstwowa zaprawa klejowa Sopro MegaFlex S2 lub jej wersja szybkowiążąca Sopro MegaFlex S2 turbo. Dzięki specjalnej recepturze zawierającej niedyspergowalne, płynne polimery podatność tej zaprawy na wchłanianie wody jest znikoma. Dzięki wysokiej szczelności zaprawa klejowa Sopro MegaFlex S2 jest odporna na destrukcję wywoływaną przez czynniki atmosferyczne. Nie traci z biegiem czasu swych właściwości, wytrzymałości i elastyczności w odróżnieniu od zazwyczaj używanych zapraw klejowych. Dodatkowo - dwuskładnikowa zaprawa klejowa Sopro MegaFlex S2 szybko osiąga odporność na deszcz, co sprzyja pracom na budowie w niestabilnych warunkach pogodowych – tłumaczy Aleksandra Koziorowska.

Fugowanie – połączenie techniki i estetyki

Do zastosowań na tarasach i balkonach polecane są cementowe zaprawy fugowe, jak na przykład Sopro DF 10^®, którą można stosować do spoin o szerokości od 1-10 mm. Szerokość spoin należy dostosowywać przede wszystkim od formatu okładziny. - W przypadku tarasowych płyt wielkoformatowych niewskazane jest układanie „na styk”. Dobowe i roczne amplitudy temperatur na zewnątrz sprawiają, że okładzina „pracuje”, dlatego spoiny powinny mieć szerokość minimum 5 mm. Zaprawę Sopro DF 10^® stosuje się do wszystkich spotykanych na rynku materiałów okładzinowych. Sopro DF 10^® to produkt opracowany w nowatorskiej technologii technologia OPZ^®, eliminującej ryzyko powstawania wykwitów wapiennych na powierzchni fugi. Użycie Sopro DF 10^® przy odpowiednim wbudowaniu zapewnia trwałość koloru i brak białych nalotów – dodaje ekspert Sopro.

Dylatacje

ukladanie plytek na kleju, fot. sopro

Podczas montażu okładzin ceramicznych w zastosowaniach zewnętrznych należy bezwzględnie zadbać o prawidłowy rozkład dylatacji. Podziału powierzchni dokonuje się poprzez wykonanie nacięć w jastrychu i wypełnienie ich materiałem trwale elastycznym, odstępy pomiędzy kolejnymi dylatacjami nie powinny przekraczać 5 m (zalecane pola: 2x2 m, 3x3 m), a dylatowane pola powinny mieć kształt zbliżony do kwadratu. Wielkość pola uzależniona jest od nasłonecznienia powierzchni, rodzaju materiału okładzinowego, jego formatu i koloru. Celem jest zapewnienie okładzinie równomiernego rozkładu naprężeń. Minimalna szerokość fug dylatacyjnych powinna wynosić 8-10 mm.

Wielkoformatowe płyty z rozmachem wkraczają na tarasy. Stanowią dopełnienie każdej nowoczesnej aranżacji, Zastosowanie rozwiązania systemowego Sopro dedykowanego do okładzin wielkoformatowych daje pewność trwałości przy trudnych warunkach, jakie występują na tarasach i balkonach. Wieloletnie doświadczenia oraz przeprowadzone badania potwierdzają wytrzymałość i niezawodność materiałów wchodzących w skład systemu tarasowego Sopro. Wolna od wykwitów i efektowna wizualnie fuga Sopro DF 10^® stanowi zwieńczenie dzieła, jakim jest okładzina ceramiczna. System Sopro do układania okładzin wielkoformatowych na tarasach i balkonach dedykowany jest szczególnie dla tych wykonawców i inwestorów, którzy ze względu na dotychczasowe złe doświadczenia obawiali się pracy z dużym formatem płyt.